ช่วงเย็นยามพระอาทิตย์ใกล้ตกดินเหล่านักศึกษาต่างพากันกลับหอพัก หรือบ้านของตนเอง มีเพียงกลุ่มนักศึกษาสาวไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังรวมตัวกันพูดถึงเรื่องสถานที่ฝึกงานในเทอมสุดท้าย เมื่อผลออกมาเป็นไปดังความต้องการของตนแล้ว “โชคดีจริงๆ ที่เขายังรับ”สาวสวยในชุดสั้นตัวจิ๋วพูดชึ้นขณะนั่งรอกลุ่มเพื่อนของตนเองมายังที่นัดหมาย แสงไฟสาดส่องรอบบริเวณแสดงให้เห็นว่าที่นี่คือสถานที่สังสรรค์ซึ่งมีผู้คนหลั่งไหลตบเท้าเข้ามาไม่ขาดสาย “เมื่อไหร่นลินจะมาเนี่ยเลยเวลามาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ”เพื่อนอีกคนเงยหน้าจากนาฬิกาพยายามมองหาเพื่อนของตนเอง พวกเธอนัดกันมาเที่ยวก่อนจะจบการศึกษาร่ำลาชีวิตในรั้วมหาลัย “เอาน่า รายนั้นต้องขอพ่อก่อนตลอดแกจำไม่ได้หรือไง”แม้จะโตพอจนดูแลตนเองได้แล้วแค่นลินยังเป็นคนขี้กลัวและไม่ค่อยเข้าสังคมต่างกับพวกเธอสองคนโดยสิ้นเชิง ก่อนร่างขาวในชุดเรียบร้อยจะเดินเข้ามาหาเพื่อนสนิทสองคน พราวฟ้ากับน้ำส้มคือสาวสวยประจำคณะที่ดันมาเป็นเพื่อนสนิทของเธอเสียได้ ไม่รู้ว่าทั้งสามมารวมตัวกันได้อย่างไร อรนลินเป็นคนเรียบร้อย เงียบๆ ไม่สุงสิงกับใครจนหลายคนคิดว่าเธอไม่มีเพื่อนแต่ความจริงเจ้าตัวไม่ค่อยกล้าแสดงออก กว่าจะยอมขอพ่อมาเที่ยวได้ต้องพากันตามตื้อหลายวัน “มาเที่ยวผับ แต่แกใส่ขายาวเนี่ยนะ”อดจะแห้วใส่ไม่ไหวเมื่อทอดมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า “ก็พ่อบอกว่าให้แต่งตัวมิดชิด...”เสียงเล็กๆ ตะกุกตะกักพอควร ปกติเธอแต่งตัวไม่เป็น พ่อเป็นคนเลือกให้ด้วยตัวเองจะไม่ใส่ก็ไม่ได้ “โอ้ยฉันจะบ้าตาย มาเที่ยวเขาก็แต่งตัวสวยๆ สิ แกนี่เชื่อพ่อแกตลอดเลยนะนลิน”พราวฟ้าที่เป็นคนชอบแต่งเนื้อแต่งตัวรีบสวนขึ้นมาทันควัน เพื่อนรักควรจะได้ปลดปล่อย “เอางี้ ก่อนเข้าไปพานลินไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า”น้ำส้มเสนอแม้เธอจะปฏิเสธไปแล้วว่าไม่เป็นไรเพื่อนสาวสองคนก็ยังพยายามจะลากตัวไปเปลี่ยนที่หอ ใช้เวลาไม่นานหลังจากบรรจงแต่งทรวดทรงอกเอวจากสาวเฉิ่มให้แปลงร่างมาเป็นสาวจี๊ดสองสาวต่างพากันตาโตในความสวยที่เจ้าตัวไม่เคยงัดออกมาใช้สักครั้งในชีวิตเพราะขี้อาย “มันแย่มากเลยใช่ไหม”เจ้าตัวที่ไม่เคยมั่นใจในตัวเอ่ยถามเสียงสั่นๆ เพราะเธอไม่เคยแต่งตัวเปิดเนื้อหนังมังสาให้ใครเห็นขนาดนี้มาก่อน กางเกงขาสั้นกับเสื้อเปิดไหล่ มันโป๊เกินไปสำหรับเธอ แต่สาวๆ กลับมองว่ามันสวยและไม่ได้โชว์เกินงามขนาดนั้นเสียหน่อย “แย่ตรงไหนกัน สวยจะตาย”พราวฟ้าชมจากใจ ถ้าแต่งแบบนี้แต่แรกมีหวังพวกรุ่นพี่รุ่นน้องตามจีบตรึม “ถ้าพ่อรู้พ่อด่าเราแน่” “โอ้ยแม่คุณ ถ้าไม่มีใครบอกก็ไม่รู้หรอกจ้า” “ไปกันได้แล้วสาวๆ” น้ำส้มจองโต๊ะเอาไว้ชั้นVIP เพราะเจ้าตัวบ้านรวยมากแบบที่ใช้ทั้งชาติก็ไม่มีวันหมดเรียกว่าเป็นลูกคุณหนูตัวจริง ส่วนพราวฟ้าที่บ้านยังมีธุระกิจเป็นของตัวเองอีกเรียกว่ารวยทั้งคู่ต่างกับเธอที่ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ทั้งสองดื่มกันหนักจนเมาก่อนพากันลงไปย้ายทรวดทรงองค์เอวข้างล่าง ปล่อยให้อรนลินนั่งอยู่คนเดียวเธอเองก็พอจะดื่มเป็นแต่ไม่ถึงขั้นสองคนนั้น ทั้งชีวิตนี่คือครั้งที่สองแล้ว นานๆ ที่ได้ปลดปล่อยก็ไม่เลว หญิงสาวเริ่มรู้สึกปวดหัวเลยอยากเข้าห้องน้ำล้างหน้าเสียหน่อยคงเพราะตาเบลอจึงทำให้ไม่รู้ตัวเลยว่าเดินเข้าห้องน้ำผิดเจ้าตัวทำธุระจนเสร็จแต่ก่อนจะได้กลับออกไปนั้นดันมีมือใหญ่ของใครบางคนฉุดเอาไว้เสียก่อน น้ำเมาที่ดื่มมาถึงกับสร่างในทันที พรึ่บ! “อ่ะ คุณเป็นใคร!”