วันที่เมียเก่าเขามาทวงคืน เป็นวันที่เธอพยายามจนสุดแรง และในวันที่เธอตั้งครรภ์ลูกของเขา เป็นวันที่เขาเลือกที่จะทิ้งเธอไป หากแต่ผู้หญิงคนนี้เองก็ไม่ได้สนใจ ใครจะทิ้งใครก็ช่างปะไร เธอเลี้ยงลูกของเธอเอง.. สปอย... พระเอกหย่ามาแล้ว 5 ปี ก่อนจะมาเจอนางเอก รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็น ตั้งหน้าตั้งตาจีบจนติด แต่อยู่ ๆ เมียเก่าก็กลับมาทวง มาหวง ตามวีนนางเอก แต่พอเจอหน้านางเอกครั้งแรกเมียเก่าก็โดนนางเอกต่อยจนจมูกหัก นางเอกสู้มาก ไม่สนไม่แคร์เมียเก่าพระเอกเลย แต่สุดท้ายความพยายามทั้งหมดก็สูญเปล่า เมื่อพระเอกทิ้งนางเอกไปในวันที่เธอตั้งท้อง แต่นางเอกก็ไม่สนใจ ไม่บอกพระเอก ยอมเลี้ยงลูกคนเดียว นางเอกไม่หงอเลย นางเอกสายแข็งเชิญทางนี้จ้า ตัวอย่าง... "ไม่มีคำจะพูดหรือแก้ตัวเลยเหรอคะ" "_" เขาหลบสายตา ภูวินทร์ละลายใจเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยคำใด แก้ตัวก็คงแก้ไม่ได้ เพราะสิ่งที่เธอพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง "จะเอายังไงก็ว่ามาค่ะ" "_" ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ เขารู้ตัวว่าคงทำอะไรให้สถานการณ์ที่เป็นอยู่มันดีขึ้น แต่ถ้าเธอรักเขา เขาก็อยากให้เธอรอ "รอหน่อยได้ไหม พี่ขอโอกาส ขอเวลาหน่อยได้ไหม" "_" แพรวาส่ายหน้าเบา ๆ เธอเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ไม่ให้หยาดน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้นี้ไหลออกมา "เวลาของพี่มีค่าแค่คนเดียวเหรอ ทำไมต้องมาบอกให้ฉันรอ ส่วนโอกาส ฉันให้พี่ตั้งแต่ตกลงคบกันแล้ว แต่พี่ก็ทำลายมันจนพังลง" "พี่ขอโทษ" "ไปเถอะค่ะ ไปแล้วก็อย่ากลับมา" ฝ่ามือบางวางลงที่หน้าท้องของตัวเอง แพรวาไม่นึกเสียดายผู้ชายโลเลคนนี้ ลูกในท้องแม้นว่าจะต้องขาดพ่อ เธอก็ไม่สนใจ เธอรู้ตัวดีว่าตัวเธอนั้นมีศักยภาพมากแค่ไหนที่จะดูแลลูกเพียงคนเดียวคนนี้ได้...