เขามีคนรักอยู่แล้ว... แม้นว่าเธอคนนั้นจะหนีไปแต่งงานกับคนอื่น เขาก็ยังเฝ้ารอ โดยไม่สนใจเมียกับลูกที่บ้าน กระนั้นเพราะความรักที่มีให้ สาวใช้อย่างเธอก็ยังเฝ้ารอรับใช้เขาเยี่ยงทาส แต่แล้ววันเลิกทาสก็มาถึง... ตัวอย่าง... ปลายปากกาที่จรดลงไปนั้นตัดความสัมพันธ์ที่เคยมี กิ่งเหมยไร้น้ำตา เธอยังคงมึน ๆ อยู่ที่ตัวเองไม่ได้รู้สึกเสียใจมากอย่างที่คิด คงเป็นเพราะที่ผ่านมาเธอเสียใจมากพอแล้ว หญิงสาวถือใบสำคัญการหย่าออกมาด้วยความรู้สึกปกติจนน่าใจหาย มันก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมนี่ เพราะการแต่งงานกับเขามันก็เหมือนไม่ได้แต่ง เขาไม่เคยให้เกียรติเธอ ไม่เคยปกป้องเธอ ไม่เคยพูดดี ๆ กับเธอ สิ่งที่เขาทำคือการเหยียดหยามคนรับใช้อย่างเธอ "เรื่องลูก...เธอจะย้ายไปอยู่กับคุณย่าใช่ไหม" ก่อนจะมาที่นี่ ทั้งสองฝากลูกไว้กับคุณย่าเรียบร้อยแล้ว หากว่าเธอจะเลี้ยงลูกด้วยตัวเองก็คงไม่ไหว ชายหนุ่มไม่เห็นด้วย "ค่ะ" เธอตอบรับ มีคนช่วยดูดีกว่าดูคนเดียวแน่ ๆ ซึ่งที่บ้านของคุณย่าแก้วกมลก็มีทุกอย่างครบตามที่แม่ลูกอ่อนต้องการ "แล้ว...ฉันไปหาลูกได้ทุกเมื่อเลยใช่ไหม" "ตามสะดวกค่ะ" เธอตอบสั้นมาก เพียงชั่วข้ามคืนก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป มันเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ขาดผึ่งออกเป็นความอดทนสุดท้ายที่เธอมีให้เขา และมันก็จบลงเพียงแค่วินาทีนั้น