TANITIM BÖLÜMÜ PROLOG Küçük elif camdan dışarıyı seyrediyordu, mahalleli çocuklar kendi aralarında oyun oynarlardı elifi aralarına almazlardı ‘’senin annen felçli sende hastasındır bize de bulaşır’’ diye küçük elifi hep dışlarlardı. Bir kızın elinde çikolata gördü elif annesi yatalak olduğundan beri bırak çikolatayı bir çöp bile aldırmamıştı ona eniştesi. Enişte kazımın evde olduğu günlerden biriydi. -‘’Lann velet boş boş dikilme gel buraya ‘’diye bağırdı küçük kıza .Elifin canı eniştesi ona tokat attığında çok yanıyordu hala acısı ordaymış gibi yanağını okşadı ve hemen koşa koşa eniştesiyle teyzesinin odasına doğru koşturdu. Kazım kapıyı açıp kendisine bakan bedene pis bir sırıtış gönderdi ve cebinden bir çikolata çıkardı. -‘’İstersin değil mi bunu’’ deyip çikolatayı salladı .O an çocuk aklıyla dünyalar elifin olmuştu -‘’İsterim enişte sokaktaki çocuklar hep yiyor bende yemek istiyordum ‘’deyip masumca konuştu Karşısındaki pislik adam hayattaki ilk dersin benden olsun elif hanım’’ bu hayatta karşılıksız hiç birşey verilmez’’ deyip sırıtarak çocuğu kendine çekti , -‘’Şimdi seninle bir oyun oynayacağız sonra çikolatayı alacaksın ‘’deyip küçük kızın saçını okşadı Elifin ruhuna bulaşan ilk kirdi o pis ellerin saçlarını okşaması …