---Bugün hayatımın sona erdiği gün gibiydi. Ama gerçekten sona mı erdi? Yoksa sadece yeni mi başlıyordu? Hâlâ cevabını bilmiyorum. Ailesi olmayan, kendime ait kimse olmayan bir kızım. Hiçbir başarım yok, yanımda duracak kimse yok, beni koruyacak kimse yok. Şu anda gözlerim kapalı, ellerim bağlı, bu düşüncelere hapsolmuş durumdayım — çünkü o alçak beni bağladı. Gözlerimden yaşlar süzülüyor, gözlerimi kapatan bez hemen onları emiyor. Başıma ne gelecek? Önümdeki karanlıkta neler bekliyor?Kimse beni duymuyor. Sessizlik içinde yalnızlığım büyüyor. Korku içimde yankılanıyor, ama bir yandan da içinde bir umut kırıntısı var. Belki de bu karanlığın sonunda yeni bir ışık vardır. Ama şu an, sadece bu acı ve belirsizlik var.Bunları düşünürken kulağıma adım sesleri gelmeye başladı. Biri yaklaşıyordu. Burnuma buram buram gelen o parfüm kokusunu hemen tanıdım. Bu o alçak adamdı.---